O książce: 1958 / Pierwsze wydanie w czasopiśmie „Delo” 1884, nr 3 i 4. Zamieszczone przez autora w „Opowieściach syberyjskich” w 1905 r. Opublikowano według tekstu: „Opowieści syberyjskie”, t. IV, M., 1905. Znane są dwa rękopisy eseju: 1) początek pierwszego rozdziału – przechowywany w TsGALI w Moskwie; 2) w całości – w archiwum regionalnym w Swierdłowsku; Rękopis ten ma podtytuł: „Esej o życiu duchowieństwa uralskiego”. W porównaniu z rękopisem tekst drukowany zawiera pewne skróty Przedstawione w eseju stosunkowo rzadkie w twórczości Mamina-Sibiryaka obrazy przedstawiające życie duchownych świadczą o dobrej znajomości życia tego środowiska przez pisarza. Wizerunek księdza Andronika i sam konflikt pomiędzy przedstawicielem dawnego duchowieństwa a nowym zarysowany jest w eseju Mamina-Sibiryaka „Siostry” (1881), jednak esej ten nie ukazał się za życia pisarza krytycy. W „Przeglądzie Dziennika” krytyk „Tygodnia”, porównując historię „bardzo znanego” Boborykina „Bez mężów”, która ukazała się niemal równocześnie z twórczością „prawie nieznanego pana Sibiryaka”, preferuje ostatni: „W panu Sibiryaku widzimy duszę człowieka, a w panu Boborykinie tylko pot ludzki i parę podartych damskich butów” („Tydzień” 1884, Ns 22).